həlləm-qəlləm

sif. dan.

1. Cüvəllağı, fırıldaq, haramzadə, cəncəl. <Xan Kazıma:> Ay gədə, sən çox həlləm-qəlləm adama oxşayırsan, . . xatanı məndən sov. Ç.. <Həsən> həlləm-qəlləm adam imiş. Qant..

2. Qarışıq, dolaşıq. <Gəray ağa:> Bilirsən, bəydadaş, işlər necə həlləm-qəlləmdir? S. R.. Məktubun sonunda mənə tapşırır ki, o lotulara deyim: – Həlləm-qəlləm işlərdən əl çəkməsələr, hamısını adbaad yazacaq. «Kirpi».